अपरिचित

नदि हौ तिमि, तिम्रो आफ्नै बहाव छ,

म आउने जाने छाल मात्र हुँ |

रङ्गमंच तिमि, रम्छौ झुटा नाटकमै सहि,

झुटै ताली बजाउने म पनि अनजान हुँ |

मौन मार्ग हौ तिमि, अज्ञात पैतालाहरु हुँ म  |

सबैका भोगाई देखेको चौतारी तिमि ,

अकथित कथाको पात्र हुँ म |

महाकाव्य हौ तिमि, म एक अध्याय |

भोगाई को लामो सुस्केरा हौ तिमि,

थकाइको फुसफुसे सास हुँ म |

बिहानीको उज्यालो आकाश तिमि,

म मिरमिरेमा हराउने तारा |

अमुल्य साथ, बेहिसाव माया तिमि,

म पलभर को अँगालो |

मुश्कान छर्ने तिमि कहानी,

म आशु दिने संयोग |

पार्थिव धरातलको बालुवा म,

गहिरो छाप छाडेकी पाइला तिमि |

कदर गर्छु ति पलहरुको, हेला नगर्नु तिम्ले पनि |

तिम्रा उतारचढावमा जुरेको म अपरिचित

मेरा सुन्दर पलहरुमा जुरेकी तिमि अपरिचित |

म पनि कथा बोक्ने मार्ग हुँ,

तिमि एक यात्री मात्र, आउने जाने अपरिचित |

                                                                                   -विवेक अरुण्य काफ्ले