नेपाल कहिले आउँछौ ?

ए ! मरुभूमिमा

ऊँट चराउदा चराउँदै

ऊँट जस्तै भएका छोराहरु !

ए! विदेशीका कामेच्छित नजरले

घोचिदा घोचिदै

आँसूले बलात्कृत भएका छोरीहरु !

तिमीले पठाएको रेमिट्यान्सका

सुनौला थैला साहुको पाउमा चढाउदा

साच्चै रोएकी थिइन तिम्री आमा ।

झरेका थिए आँखाबाट

गुरासका थुंगाहरु,

चर्केका थिए

ऐनाका देशका सपनाहरु,

निभेका थिए

बाबाको आँखामा बलेका साँझबत्तिहरु।

ए सुन सुन

झिसमिसेमै नौडाँडा काटि हराएका जुनपापि ताराहरु

ए सुन सुन

पछिया हावाको झोक्कासँगै सिमाना काटि उडेका पुतलिहरु,

आमाको फुटेका सपना टाल्न कहिले आउँछौ ?

बाबाको अनुहारमा समयले पारेको चिरा पुर्न कहिले आउँछौ ?

बादलको पछ्यौरीले बुईँ बोकेको देशलाई

हृदयका सेता फुल चढाउन कहिले आउँछौ ?