कुण्ठा – सामाजीक, माया, तनाव, परिवारको एउटै भाव

कुण्ठा

म मेरा कुण्ठा बोकेर

म मेरा कुण्ठाहरु सँगै

रुँदै छु

मलाइ उसले चिच्याएर भन्छ

सुन्नुसन यता पनि अलिकती भाडभैलो छ

अलिकती सम्झाइदिनुस न ।

यो रातको सुन्यतालाई

मैले चिथोरेर

ज्वालामुखी पछीको पहाड र

चट्टान बनाइ सके

अब म मेरा छोडेर उसका भावनाहरुको सागर

बिलीन छु

उसका भावनाहरुको सागरमा डुवेर

रुँदैछु

म नामको बदनाम

म नामको बदनाम

म कामको है मै काम

म बुझनै नसक्ने शैतान

खै मैले यो म आफै शैतान आफै बैमान किन लेख्दै छु म कुनै प्रकृती लाइ बुझन सकने अवस्थामा छैन । मैले उसको बारेमा लेखे उ कोहो म को हो उसको भावना के हो मेरो भावना के हो मैले बुझन सकेको छैन ।

म यो कथाको हरेक ठाउँमा म आफुर उसलाइ लुकाउँदैछु किन । यो लुकाउने बानी मेरो लागी, उसको लागी परिवारको लागी समाजको लागी बिष भैसकेको छ ।

यो छोटो प्रकृतीको जीवनको भावनाको र्मम बुझने जीवनको खाँचोको पुर्ती केवल ति भगवानले मात्रै गर्न सक्छन जसलाइ हामीले काल्पनत्वको रुपमा मानेका छौँ र उहाँ हरुलाइ पुजा गर्छौँ । छन छैन थाहाँ छैन तर पनि मान्छौ ।

जीवनको प्रकृती मायाका प्रकृती पनी अनेकन छ । कसैको लागी सजीलो कसैको लागी वाह दुखै दुखको भण्डार ।

म रात

म दिन

म र्बबाद हर दिन

चाँद नाम

बदनाम हरेक पँन्द्र दिन

तिमी भग्वान नाम सर्वनाम जे भए पनि यौनीको प्रकारमा गल्ती गरेका छौ । मानवरुपी जिवन दानमा गल्ती गरेका छौ । म तिमीलाइ दाता भन्दिन तिमी हर्ता हौ ।