म वयोवृद्ध

यो वयोवृद्ध कायाका,

छायांहरुले

अधुरा आशहरुको राश

यसरी तेर्साउँछन्,

मानौँ लमतन्न एक लास।

तर खेद ,

अधुरा ,अधुरै रहन्छन् ।

अपुरा ,अपुरै रहन्छन् ।

स्वयम मा रहेका

कैयौं ,

अनकन्टारका भागहरु भेटिन्नन्।

या,

सयौं ,

अन्तरका दागहरु मेटिन्नन्।

छोरो ,सोखमा मस्त।

नाति, भोकमा अभ्यस्त।

म त अपवाद ।

तिमी ,

सब हितको श्रेय,

तिमी अनुमेय

म त अपराध ।

विलाशको लालश

राख्दछौ कति?

रोषमा सन्तोष हुँदैन रति।

देहमा लउरि को

अनि,

चर्ममा चाउरी को

टेकाहरु खिचिएका छन् ।

यसरी मानौँ

लक्ष्मणरेखा ।

तर खेद, रेखावारी,

यौवन मा खिलेका ललित रङ्ग

रेखापारी ,

अयन मा मिलेका गलित अङ्ग ।

कदापि ,

म चिर छु।

म धिर छु।

तथापी ,

म त जल हुँ ।

कदापी ,

म कर्ममा निष्ठ

आभाषमा मिष्ठ

तथापी,

म त छल हुँ ।

म रहँदा,

घरको लोकमा

केवल , दुखका बिधि सहन्छन्।

म बहँदा ,

परलोकमा ,

अनेक, सुखका निधि रहन्छन् ।